در قسمت های اول و دوم درباره ی مقدمات برنامه نویسی و متغیر ها صحبت کردیم. در این قسمت شما با مقدار دهی متغیر ها ، تعریف ثابت ها ،‌ دستورات ورودی و خروجی در ++C‌ آشنا می کنیم.
متغیر ها را هم می توان هنگام تعریف مقدار دهی کرد و هم جداگانه که در ادامه مطلب با آن ها بیشتر آشنا می شوید.

در قسمت قبلی آموزش برنامه نویسی به زبان ++C به معرفی این زبان و مقدمات برنامه نویسی آن پرداخته شد. اکنون ادامه بحث را پیگیری می کنیم.
گفتیم متغیر ها ، محلی در حافظه جهت نگه داری داده ها می باشند و به شکل ”;نام متغیر نوع” تعریف می شوند. نوع می تواند int ، char ، double ، float ، short int ، long int و… باشد ، نام متغیر نیز یک نام دلخواه می باشد. البته در نام گذاری متغیر ها باید قواعد خاصی را رعایت کرد ، از جمله اینکه از کاراکتر های غیر مجاز شامل !#$%* و… استفاده نشود یا از اعداد در اول اسامی استفاده نشود ،‌ البته می توان از خط تیره (-) در نام گذاری متغیر ها به جز حرف اول استفاده کرد.

 ++C زبان برنامه نویسی است که در سال 1980 میلادی از زبان برنامه نویسی C توسعه یافت. ++C مبتنی بر سبک زبان برنامه نویسی شیء گرا می باشد. نکته ی دیگر اینکه در ++C کلمات کلیدی کمی وجود دارد اما مانور زیادی می توان روی آن داد و تقریباً برنامه ای نیست که نتوان با آن پیاده سازی کرد.